(advertenties)
(advertentie)

Een alarmerende onderzoek ging viral dat leverschade door CBD suggereert. Veel media namen het bericht klakkeloos over. Jammer, want veel goed uitgevoerde onderzoeken naar cannabis met positieve resultaten, krijgen juist veel te weinig aandacht. Negatieve publicatie wordt daarentegen enorm vergroot. Hier de feiten waarom deze studie klinkklare onzin is.

Het is 2019 en we leven nog steeds in een wereld waar een klein onderzoek op muizen, waarin grote fouten zijn gemaakt en uitgevoerd met zeer twijfelachtige onderzoeksmethodes om vervolgens gepubliceerd te worden in een marginaal tijdschrift, tot zoveel aandacht leidt. Misschien heb je het gezien? Het was een artikel in Head Forbes: ‘Studie ontdekt dat CBD kan leiden tot ernstige leverbeschadiging’.

In no time verschenen er diverse artikelen op het internet; net een beetje anders geschreven, maar met dezelfde boodschap. Tijd voor tegengas.

‘Schokkend’…

“Onderzoekers ontdekten geschokt dat de muizen die binnen 24 uur een hogere doses CBD kregen, tekenen van leverschade vertoonden. Daartoe was 75 procent van de dieren in de sub-acute fase binnen een paar dagen gestorven of overleed bijna, maar net niet.”

Deze paniek bestaat enkel uit verkeerde informatie is bovendien niets nieuws. Dat zit zo.

Al in 1974 toonde een onderzoek aan de universiteit van Tulane aan dat het werkzame bestanddeel in cannabis – THC – de hersenen schaadt, wat ertoe leidt dat de pers zonder een spoor van scepticisme, plichtsgetrouw artikelen schrijft die beweren dat cannabis hersenschade veroorzaakt.

Het onderzoek uit 1974 was erg gebrekkig. In het boek ‘Smoke Signals: A Social History of Marijuana‘, noemde auteur Martin Lee deze buitengewoon kleine studie met rhesusapen, een ‘leerboek van wetenschappelijke fraude’.

De primaten kregen hersenbeschadiging door verstikking en koolmonoxidevergiftiging, maar Heath schreef het toe aan cannabis

Geketend in luchtdichte gasmaskers werden de apen namelijk gedwongen om in ongeveer vijf minuten het equivalent van 63 krachtige cannabis-sigaretten in te ademen. De primaten kregen hersenbeschadiging door verstikking en koolmonoxidevergiftiging, maar Heath schreef de resultaten toe aan de toxiciteit van cannabis. Een leugen werd verspreidt.

Zo zie je maar hoe ver onderzoekers soms gaan om slechte informatie te verspreiden.

LEES OOK: Cannabis en wetenschap • zo onderscheid je zin van onzin

Het weerwoord

Bij het gewraakte onderzoek zijn slechts zes muizen gebruikt [didesign021]

Onze collega’s van  Project CBD, een non-profitorganisatie die zich toelegt op het stimuleren van wetenschappelijk onderbouwde kennis over cannabidiol (CBD), hebben een gedetailleerd weerwoord uitgebracht op het Forbes-artikel.

Zij benadrukken dat er weliswaar veel is veranderd in de afgelopen vijfenveertig jaar, maar dat het National Institute on Drug Abuse (NIDA) nog steeds een monopolie heeft op de exclusieve levering van cannabis voor onderzoeksdoeleinden. Dit zijn onderzoeken die de federale overheid goedkeurt, vaak gericht op het vinden van schade die cannabis zou aanrichten. Of onderzoeken die de weg vrijmaken naar het patenteren van synthetische THC als geneesmiddel.

Deze wiet is van twijfelachtige kwaliteit. Dus het onderzoeksmateriaal is al belabberd. Maar er valt nog veel meer af te dingen. In hun weerlegging van het Forbes-artikel zegt Project CBD:

“De rapportage in Forbes concentreert zich op een enkele, gebrekkige, preklinische studie en overdrijft het tot in het toppunt van onwaarheid. Een nauwkeurig onderzoek van de molecule-studie opent ‘een boek’ met vreemde uitspraken, problematische publicaties en een onredelijk experimenteel ontwerp.

Op de eerste pagina wordt er zeer abstract een bewering gedaan, die fundamenteel onmogelijk is. Deze stelt dat na chronische toediening van CBD, 75 procent van de muizen die 615 mg CBD / kg kregen, een dodelijke aandoening ontwikkelden. Maar er waren slechts zes dieren die deze dosis kregen.

Bovendien heb je geen geavanceerde wetenschappelijke graad nodig om te zien dat er nog iets mis is. Vijfenzeventig procent van zes is 4,5. Ooit een halve muis een dodelijke ziekte zien ontwikkelen?”

Dode muizen of dode half-muizen, zijn overigens niet het grootste probleem met de studie. Volgens Project CBD, is dat net als in de rhesusapen uit 1974; de toegediende dosis was astronomisch hoog.

Wetenschappers geven de muizen met hoge snelheid een zogenaamd ‘lage’ dosering CBD van 246 mg / kg tot een mega-dosis van 2460 mg / kg. De maximale humane dosis die wordt aanbevolen voor het CBD-isolaat Epidiolex is 20 mg / kg, wat hoe dan ook 100x minder is dan wat de Little Rock-onderzoekers hun experimentele muizen gaven.

De onderzoekers verklaren deze mega-dosering door te wijzen op iets dat allometrisch schalen wordt genoemd. Dit zijn richtlijnen voor het schatten van een even krachtige dosis van een stof voor mensen en andere dieren, op basis van lichaamsgewicht en de body mass index (BMI).

Maar Project CBD betoogt dat allometrische schaalvergroting in het meest positieve geval slechts een vuistregel is, en met name cannabinoïden zijn zeer slecht geschikt hiervoor: “De belachelijk hoge doses in dit onderzoek zullen de stofwisseling van het lichaam negatief beïnvloeden en daarmee een goede dosis-spreiding voorkomen.”

Valse claims in een slecht onderzoek

Dit was een geschiktere plek geweest voor het onderzoek. Helaas dachten veel media daar anders over. [Shutterstock/Lorna Roberts]

In hun kritiek op het onderzoek rekende Project CBD af met de onderzoekers van de Universiteit van Arkansas en tevens met het produceren van hun ‘populaire stukje tekst tegen CBD’, dat geen legitiem wetenschappelijk werk is.

Het Project CBD-artikel citeert specifiek enkele gevallen van eerder onderzoek naar CBD die de voordelen ervan wilden bagatelliseren. Ook zijn er gevallen bekend van studies die onbetrouwbare resultaten van andere studies probeerden te verdoezelen.

Project CBD wijst op de stelling van de studie dat ‘vele rapporten na gebruik van CBD neurologische, cardiovasculaire en reproductieve toxiciteit hebben aangetoond’. De onderzoekers noemden negen bronnen om die bewering te onderbouwen, maar de studies waar daadwerkelijk mensen bij betrokken waren, toonde geen toxiciteit.

Project CBD ontkrachtte ook de geloofwaardigheid van Molecules, het tijdschrift waar de CBD-leverstudie in staat. MDPI, dat het tijdschrift publiceert, wordt ook wel een roofzuchtige uitgever genoemd. MDPI is vaker bekritiseerd voor het publiceren van ondeugdelijke artikelen. Dit onderstreept het belang van het controleren van wetenschappelijk werk, in plaats van ijverig overnemen en herhalen van welke claims dan ook. Misschien raakt dat overigens écht de kern van dit probleem.

Het is 2019 en we leven nog steeds in een wereld waar een kleine studie over muizen met een zeer twijfelachtige methodologie en met grote fouten, gepubliceerd in een marginaal tijdschrift, kan leiden tot artikelen zoals die in Forbes.

Die kiezen ervoor om alarm te slaan, zonder een legitieme reden om dat te doen. Het overstemt de echte relevante discussies over de mogelijke gevaren van CBD. En die discussies zijn wel echt van belang, want ze zijn gericht op het wegnemen van mogelijke gevaren.

Blijf zelf nadenken

Als ‘onderzoeken’ als deze ineens massaal verschijnen en klakkeloos worden overgenomen, krab jezelf dan achter je oor. Hoeveel mensen ken je die leverschade hebben opgelopen door het gebruik van CBD of erger nog, eraan zijn overleden?

Stemmingmakerij over cannabis is niet zelden bangmakerij. En ongetwijfeld speelt geld en dus Big Pharma ook een grote rol bij het publiceren van zulke onzin.

[Openingsfoto: Shutterstock/ Talaj]