Binnen met wiet kweken beginnen #4: de cyclus
Dit vierde deel van deze serie over binnen wiet kweken gaat over de levenscyclus. Ook binnen gaat een wietplant immers van zaailing naar groei tot bloei en uiteindelijk de oogst.
M’n Cream Mandarine F1-dames zijn in week vijf en zes van de bloeiperiode tijdens dit verslag. Gezien ze na zeven weken bloeien oogstrijp zouden kunnen zijn komt de eindstreep dus in zicht. Ik ben blij dat de plantjes zo’n korte bloeiperiode hebben, want de 11-liter potten zijn al weken te krap en ik moet er niet aan denken dat ze nog vier weken of langer zouden moeten staan.
Ik geef de laatste anderhalve week elke dag water, in plaats van om de dag. Dit omdat ik ze nu van onder water geef en de wortels niet teveel onder water wil laten staan. Soms krijgen ze twee keer per dag een halve liter en soms maar één keer.
De topjes beginnen langzaamaan wat dikker te worden en gaan ook nog een beetje de hoogte in. Als ze in dit tempo door blijven gaan gaat de oogst niet tegenvallen, voor twee plantjes in een kledingkast met maar 180 Watt aan lampen. De trichoom-ontwikkeling ziet er gelukkig ook zeer gezond uit en het belooft een potente batch te worden. Dus als het gewicht van de oogst tegenvalt kan een hoog THC-percentage nog een hoop goed maken.
Ik heb ook weinig blad meer weggehaald omdat er niet veel meer in de weg zat en het dus simpelweg niet nodig was. De ventilatie heb ik ook iets anders opgehangen en ik moet nog iets verzinnen om ze wat lager te krijgen. Ik heb namelijk het idee dat de planten wel een iets harder briesje kunnen gebruiken, zodat vocht geen kans krijgt om in de topjes te blijven zitten en zo voor toprot te zorgen.
Na week 6 ga ik beginnen met water geven zónder voeding, flushen, zodat er een mooi schoon eindproduct overblijft en de planten hopelijk zachte en smaakvolle wiet opleveren. De laatste week zijn de puntjes van de grotere bladeren een beetje aan het verbranden en dat kan goed kloppen, want ik geef al een tijdje de maximale dosis voeding. De Plagron doet z’n werk en dat maximale klopt dus precies, want de blaadjes zien er verder nog prachtig uit.
Ik heb gelukkig geen last van beestjes of andere vervelende dingen gehad en dat is gelijk één van de grote voordelen van het binnenkweken. Ik heb deze zomer namelijk ook een plantje in de tuin gezet en heb daar allerlei problemen mee gehad. Van kleine zwarte beestjes onder de bladeren en iets grotere rode beestjes óp de bladeren; tot slakken die soms hele bladeren in een nacht opvraten en katten die de plant aanvielen. Niet te vergeten is natuurlijk het koude natte weer, waardoor ik enkele topjes heb moeten verwijderen omdat er rot in kwam.
Binnen kweken heeft zo z’n voordelen, al ging het deze keer wel een erg onverwachte kant uit. Hals over kop een scrogrek maken omdat ik er achterkwam dat ik geen autoflowers aan het kweken was, had ik niet kunnen verzinnen van tevoren.
De volgende keer hoop ik dat de toppen weer een stukje dikker en groter zijn geworden en vanaf week 7 zal ik regelmatig de trichomen in de gaten moeten houden om te kijken wanneer er geoogst mag worden. Ik hou van een energieke high dus ik wacht niet tot er veel amber in de glanzende trichoomkoppen te zien is, maar probeer te oogsten wanneer de meeste van de trichomen wit zijn om een couchlock te voorkomen. [Een couchlock is een situatie waarin je lichamelijk en mentaal te stoned bent om van de bank te komen. Dit wordt vooral veroorzaakt door zware indica’s of later geoogste planten, waarbij de THC al (deels) is omgezet naar het slaapverwekkende CBN, red.]
In het volgende verslag zullen de plantjes waarschijnlijk niet meer in leven zijn en hangen ze hopelijk te drogen om later geknipt te worden en daarna in weckpotten verder te curen. Tot die tijd zal ik nog even lief voor de dames moeten zijn en zorgen dat ze niets tekortkomen – zodat ze mij weer een tijdje pijnvrij en met plezier van het leven kunnen laten genieten.