(advertenties)
(advertentie)
In 2009 sloeg in huize van der Kamp voor de eerste keer het noodlot toe door de toenmalige voorgeschreven medicatie. Zijn lever begaf het als gevolg van té lang en té veel pillen slikken ter bestrijding van mentale onrust. Die onrust werd geboren in een stoornis die hij altijd meedraagt: asperger syndroom. Wat dat syndroom voor hem inhoudt vertelt hij zelf.

Jarenlang heb ik gezocht naar de oorzaak van m’n onrust, depressies en problematiek in de omgang. Angst en paniek aanvallen, hyperventileren, afzondering door angst of overdaad aan impuls. Je bent met je ‘autistische kop’ een geboren prooidier en trekt maatschappelijk altijd aan het kortste eind. C’est la fucking vie! ‘Wen er maar aan’ is hier het motto, maar je kunt je er behoorlijk goed doorheen slepen, gegeven dat je er op de juiste manier mee omgaat. In dit geval is goed werkende medicatie dus absoluut een pre.

Je bent met je ‘autistische kop’ een geboren prooidier en trekt maatschappelijk altijd aan het kortste eind. C’est la fucking vie!

De basis van het probleem zit ‘m in de overgevoelige zintuigen. Mensen met een autistische stoornis zijn uitermate gevoelig voor geluiden, geuren, fel licht en felle kleuren, een gevoeliger huid et cetera. Alle opmerkelijke details van je omgeving vallen extreem op. Als je buiten loopt – op weg naar de winkels – begint het al.

Een brief posten…

Een verkeersbord bijvoorbeeld. Niemand let er met extra aandacht op, maar hier in de buurt gebruiken ze daar gele borden voor. Als er een omleiding is bijvoorbeeld. Zo’n bord is voor mij niet geel, maar GEEL! ‘Oh… er staan zwarte letters op. Ghe… ze reflecteren joh.’ Je staat stil en bekijkt het reflecteren in de drukinkt en bent gefascineerd met het ‘geweven patroon’ in het drukwerk. In de tussentijd kan er dus aan de overkant van de straat een bankoverval plaatsvinden, zonder dat je ook maar opkijkt.

‘HE MAM! MOET JE DIE MAN MET DIE RARE JAS ZIEN’. Een moeder en een kindje lopen aan de overkant van het pad. ‘T’is weer tijd voor een weekendje Milaan’, denk je dapper en loopt door. ‘Hé! Weer zo’n GEEL bord, steekt leuk af tegen die BLAUWE lucht. ‘Hé shit, die sok zit niet lekker.’ Je komt erachter dat het kleinood verdraaid in je schoenen zit. Schoen uit, sok goed doen, schoen weer aan en als je dan weer opstaat uit je kleermakerszit midden op het fietspad, merk je dat je 4 toeschouwers hebt. ‘Ja eh… die sok….’

Hoofdschuddend lopen ze door. Dit gaat zo door tot je bij het winkelcentrum aankomt en dan sta je voor de deur van de supermarkt. Eerst checken hoe druk het is. Als er te weinig boodschappenkarretjes beschikbaar zijn, kan het zijn dat ik zo weer omdraai. De supermarkt is tijdens spitsuur een regelrechte ramp en een no-go area. Alle gekleurde verpakkingen, plastic, geuren geluiden, verweven tot een chaotische brij om je heen. Je verzuipt soms in de indrukken en het angstzweet breekt je uit. ‘TELEFOON VOOR DE HEER …. HE MAM MOET JE DIE JAS ZIEN!’. ‘Godver, al weer zo’n kutki… Oeps, de tandpasta. Even opletten’. En ga zo maar door. Als je thuis aankomt grijp je in je jaszak. Oh ja, je ging enkel die brief op de post doen.

Boodschappen doen kan een wereldreis lijken voor iemand met autisme. Foto: Ksw Photographer, Shutterstock

Boodschappen doen kan een wereldreis lijken voor iemand met autisme. Foto: Ksw Photographer, Shutterstock

Kortom, de hele dag door ben je bezig met de overdadige indrukken van het dagelijks leven. Het decor waar we in leven is afgestemd op het grootste deel van de samenleving en dat is – in meer of mindere mate – bijzonder intimiderend voor mij en andere patiënten. Het maakt dat je situaties niet goed beoordeelt en de dingen vaak letterlijk anders ziet. Als dit vanaf jongere leeftijd niet goed wordt begeleid, ontspoort de patiënt. Gedragsveranderingen zijn onvermijdelijk natuurlijk. Je bent de hele dag bezig met overbodige details. Hierdoor verlies je dus het overzicht. Je wordt sneller moe, prikkelbaar en houdt er op den duur ook domweg andere denkbeelden op na dan de meesten. Afzondering is het veiligst, in je eigen kleine bubbel. ‘Jullie autist’ is geboren. Er komt nog veel meer bij kijken natuurlijk. Dit is echter wat mij aangaat het grootste probleem. De intensiteit waarmee je de omgeving ervaart. Zo gedraag je je dus ook.

Cannabis

Bon, dat is een mond vol en nog geen fractie van wat ik er allemaal over kwijt kan, maar wat doet cannabis nu precies voor mij? Cannabis zorgt ervoor dat die hyper-sensitiviteit wordt gebufferd als het ware. Niet elk opvallend detail springt weer als een duveltje uit een doosje en je krijgt de rust om je omgeving in het geheel te beoordelen. Dit is natuurlijk cruciaal als het gaat om je gedrag.

Cannabis zorgt ervoor dat die hyper-sensitiviteit wordt gebufferd. Niet elk opvallend detail springt weer als een duveltje uit een doosje

Je zit lekkerder in je vel en kunt gewoon een babbeltje maken bij de kassa, negeert die sok tot je op een passende plek bent en trekt de juiste kledingstukken uit de kast, simpel. Je leest gewoon wat er op dat bord staat en maakt je niet druk om de uitvoering. Dit gebeurt dan allemaal ook nog eens gewoon op een mooie lentedag en we komen niet thuis aan alsof we net een marathon hebben afgelegd.

Hallelujah

Ik kan jullie niet in woorden uitleggen hoe dankbaar ik dus ben met cannabis als medicijn. Het haalt me uit dat energie vretende isolement en ik kan hierdoor gewoon genieten van het leven, zoals iedereen. Oké oké, hier en daar wat stroefjes, maar hé… En dat allemaal zonder mezelf te vernietigen met overbodige amfetamine, opiaten en zo meer. Sterker nog, we pakken er nog een paar welvaartsziektes mee aan op de koop toe. Ik zeg allright.

Als je meer wil weten over de werking van cannabis en angststoornissen, en (wat mij aangaat) autisme, is daar onlangs een zinvol stuk over gepubliceerd. Dat kun je hier inlezen.

https://www.mediwietsite.nl/cannabis-angst-wat-moet-je-weten/
https://www.mediwietsite.nl/helpt-cannabis-ook-als-medicijn-bij-autisme/

We gaan ons opmaken voor een nieuwe dag. Blueberry for breakfast en hopsakee! Tot de volgende keer en de groetjes van Mitsz