Als het gaat om vetstoffen en dieet, is kokosolie – zoals veel goede dingen in het leven – een ideale compromis. Ondanks het feit dat het voornamelijk uit verzadigde vetzuren bestaat, bevat het onder andere het veelbesproken laurinezuur. Laurinezuur is een langeketen vetzuur en heeft een bijzonder goede invloed op de cholesterol-huishouding in ons lichaam. Kortom, dit vinden wij interessant.
Want we weten inmiddels dat de werkzame stoffen van cannabis het best oplosbaar zijn in verzadigde vetzuren, zoals die zo rijkelijk voorkomen in onze diëtaire hoofdrolspeler van vandaag. ‘Wacht eens eventjes!’, hoor ik je denken. Hoe zit dat dan met cannaboter? Dat is toch ook oké?
Jawel, er is helemaal niets mis met cannaboter. Het neemt de cannabis prima op en zal in het geval van edibles prima resultaten opleveren. Het scoort echter op een paar punten minder dan kokosolie. Om te beginnen bevat het niet het eerder besproken laurinezuur. Maar het is ook niet bruikbaar voor topisch medische doeleinden, waar kokosolie dat weer wél is.
Kokosvet (of -olie) is mede door het aanwezige laupinezuur een goede aanvulling op je dieet. [Foto: shutterstock/id-art]
Ik smeer liever geen boterolie op mijn huid, als ik de keuze heb. Kokosolie is namelijk ook nog eens bacteriedodend en virusvernietigend. Ik heb mijn keuze gemaakt, want ik zie ook alweer een paar koeien van de stal de wei in gaan.
Een ander voordeel van onverzadigde vetzuren, en dan met name weer kokosolie, is dat het onder verhitting stabieler blijft dan andere plantaardige oliën. Het zal om die reden ook geen transvetzuren vormen. Niet dat we daar een groot risico mee lopen, maar het is al met al een goede reden om dit product in je keukenkastje te hebben staan. Het enige dilemma dat ik voel in dit geval is dat kokospalmen hier niet inheems zijn en we dus te maken hebben met een import product. Food shouldn’t travel, maar enfin. Tegen zo’n rapport kan ik niet op.
Wat we willen is de werkzame stoffen van de cannabis in de kokosolie. Dan kunnen we die verwerken tot een bevredigend eindproduct zoals een warme medicinale drank of dito huidcrème. Om dit doel te bereiken gebruik ik gewoon een pot kokosolie van de toko. Er schijnt tijdens de verwerking van de noten erg veel met de kwaliteit gerommeld te worden en dat geloof ik zonder meer. Voor mijn budget zit er echter niet meer in, maar ga zo bio en fairtrade als je wil. Zet die pot alvast in een bakje warm water zodat de inhoud vloeibaar wordt.
Mijn favoriete methode is de methode met water. Hierbij giet ik eerst een paar liter water in een steelpan en ledig dan de inhoud van de pot er zo bovenop. Easy. We hebben water met een laag olie. Maak je geen zorgen. Het komt helemaal goed. Nu komt natuurlijk de wiet.
We hebben een halve liter kokosolie beschikbaar. Nu ligt het aan je wensen hoeveel wiet je erin verwerkt. Dat is helemaal afhankelijk van het doel en je recept. Laten we uitgaan van 10 procent wiet in gewicht van het totaal aan olie. Je krijgt dan per 10 gram kokosolie de medicinale waarde van 1 gram wiet per portie binnen. Bak je er een cake van en wil je er 15 gram wiet in kwijt, kun je 150 gram wietolie toepassen in plaats van de voorgestelde boter in het recept.
Laat de wiet in de kokos en het water sudderen op laag vuur. [Foto: Instructables.com]
We nemen 50 gram wiet en ontdoen die van takjes en dergelijke. Ik neem hiervoor meestal knipresten. Wel die van mezelf, zodat ik weet dat er niet mee gerommeld is. Wiet van een knipmachine is veelal vervuild met wasbenzine, even los van het onaangename feit dat er met bestrijdingsmiddelen wordt gespoten dat het een lieve lust is.
In een grote steelpan hebben we een paar liter water gedaan en onze pot gesmolten kokosolie geledigd. Vervolgens voegen we de wiet toe en brengen de hele handel aan de kook. Als het éénmaal kookt, laat je het geheel lekker tegen de kook aan op een zacht pitje staan.
Tja dat weet ik eerlijk gezegd niet zeker. Dat wil zeggen dat ik nog nooit het lef heb gehad na een kwartiertje te stoppen met het trekken van de canna-olie om te kijken of het is gelukt. Een uur laat ik het zeker op staan. Tegen het eind laat ik even goed de kook erover gaan.
Dit klinkt tegenstrijdig, maar in het kader van het decarboxyleren lijkt me dat een goed plan. Gezien dat het best gebeurt op 122 graden, overweeg ik het pannetje de volgende keer in een correct afgestelde oven te plaatsen voor de tijdsduur van exact een stief kwartiertje om dat proces wat nauwkeuriger te voltrekken.
Nu nemen we een kom of afsluitbare bak en plaatsen er een fijne zeef op. We gieten het kokosolie en water-mengsel door de zeef. In de zeef blijft de wiet achter met – nog aardig wat – olie eraan. Die olie pers je er met de achterkant van een pollepel zo veel mogelijk uit, of je knijpt het uit met een rubber handschoentje aan. Wat daar aan blijft hangen smeer ik gewoon op m’n huid. Baat het niet… Tot slot kun je er nog een klein beetje kokend water over gieten om de laatste olie eraf te spoelen.
Vergeet niet de plantenresten uit te wringen met een pollepel of rubberen handschoen aan. Hierin zitten nog veel werkzame stoffen die je niet verloren wilt laten gaan. [Foto: Instructables.com]
We hebben nu een bak met het groene kookvocht waarop een dito laag wietolie drijft. Deksel erop en het geheel kan de koelkast in. Dat geeft je mooi de tijd om de rotzooi op te ruimen. Ik wacht altijd tot de volgende dag voordat ik de olie weer uit de koelkast haal.
Und jetzt geht’s los. We hebben een bak troebel water, waar ik nog nooit een slok van heb durven nemen. Dit even ter informatie voordat de vraag rijst. In theorie vind je hier wateroplosbare cannabinoïden, maar dat heb ik nooit getest. Succes aan degene die durft.
De olie zal als een harde plak bovenop het water liggen. Je kunt hem met een mesje lossnijden van de zijkant, zodat de plak olie vrijkomt van de bak.
Onderaan de bak zal een laagje wiet liggen. Dit laagje kun je er eenvoudig afschrapen met een keukenmes. Ik doe dat meestal op een laagje bakpapier. Dat beetje vettige wiet, of vervuilde olie, roer ik graag door de chocomel. Dus niet weggooien natuurlijk!
Wat er overblijft is een mooie, iets groenige plak kokosolie, die -als het goed is- vrij is van residu. Al zit er een beetje materie in, is dat niet rampzalig. Droog de plak olie zorgvuldig af met keukenpapier.
De olie kun je nu smelten en overdoen in potjes, of direct gebruiken voor een bepaalde toepassing. Ik laat het vaak in die plak en verpak het in bakpapier en in een afsluitbare diepvrieszak. Het is in de koelkast lang houdbaar. Hoe lang, dat weet ik niet. Ik maak het altijd op voordat het de kans krijgt te bederven. De overgebleven wiet kun je in een bakje doen en in de vriezer bewaren. De inhoud ervan maal ik af en toe door een cake of iets dergelijks.
Het valt mij overigens op dat producten met cannabis erin langer houdbaar zijn. De wietthee van de vorige keer is met melk en al bijvoorbeeld makkelijk een paar dagen houdbaar op het gasfornuis. Zelfs in de zomer.
Naast dat de potente cannabis-kokosolie inwendig te gebruiken is, kun je het ook op je huid smeren. [Foto: shutterstock/progressman]
Het mooie aan de kokosolie is dat je het voor meerdere doeleinden kunt gebruiken. Je kunt het op je huid smeren, maar ook gebruiken in edibles. Dat smeren zie ik met boter niet goed gaan.
Dan heb je nog de meerwaarde van het laurinezuur, dat ook niet te onderschatten is, dus voor Mitsz reden genoeg om de exotische afkomst maar even door de vingers te zien.
Ik kan ook uit ervaring zeggen dat het me echt veel beter doet voelen. Lichamelijk ben ik een stuk opgeschoten het afgelopen jaar en dat bevestigt mijn leverarts vol enthousiasme. We’re on the right track.
Een andere stoute gedachte is, dat ik niet anders kan concluderen dan dat je zo met gemak de benodigde 60 gram hasholie naar binnen kan werken. Hiermee kun je serieuze gezondheidsklachten bestrijden, in de gestelde 90 dagen, zonder de chemiekast open te trekken. Laten we eerlijk zijn, in een pond knappe wiet zit tegenwoordig wel 15% cannabinoïden. 500 x 0,15 is op mijn calculator 75 knalharde grammen pure THC. Ik heb dit niet onderzocht en ga dat ook niet doen. Daarbij komt dat ik geen arts ben, maar als je met de neus in de frisse Hollandse polderwind bent geboren, is er niet veel denkwerk voor nodig. Het is hoogstwaarschijnlijk dat andere winden ook voldoen.
Kokosolie maken is een leuke klus. Het is niet moeilijk en is een verrijking voor je dieet. Het is simpelweg gezond en als je het in kleine hoeveelheden nuttigt, zul je er fysiek grote voordelen uit halen. Dat kan alleen maar positief doorwerken in ’t bulleke. Of niet dan?
Pas op de dag van de bereiding, of verwerking van de olie, op dat je de kinderen en de huisdieren op afstand houdt. Ze smullen ervan en dat is niet de bedoeling natuurlijk. Het is gezellig om samen te doen en er gelijk een leuke avond aan vast te plakken. Happy healing, weet je nog wel?
De volgende keer gaan we ook iets met het brouwsel doen. Als je vragen hebt of meer wil weten vraag het dan gerust. Aan de redactie welteverstaan, ik heb ff geen zin meer.
Tot de volgende keer en een groet van Mitsz.
Jezelf genezen met cannabis hoeft niet per sé met wietolie waarvoor je dure of giftige oplosmiddelen nodig hebt, laat Mitsz zien. Hij maakt met behulp van kokosolie gemakkelijk z'n eigen volkoren wietpuree.
Om gebruik te maken van de medicinale kracht van de wietplant kun je er een lekkere kop wietthee van maken. Met dit unieke recept van Mitsz is het niet alleen goed voor je, maar ook nog eens erg smakelijk.
Voorheen maakte het aroma van mediwiet hem weinig uit. Maar sinds Mitsz erachter is dat terpenen het effect van een wietsoort bepalen, zoekt hij de ideale wietsoort op basis van terpeen-profielen.
In Mitsz z'n binnentuin is het tijd om de Hindu Kush te selecteren en stekken te snijden. Hij legt uit hóe hij dit precies doet en wat er uiteindelijk in het bloeihok komt te staan.
Omdat Mitsz mediwiet voor verschillende aandoeningen gebruikt heeft hij diverse medicinale wietsoorten in zijn persoonlijke kweekruimte staan. Hij legt ons uit wát hij precies heeft staan en waarvoor hij het gebruikt.
Medicinaal cannabisgebruiker Mitsz van der Kamp mag thuis wiet kweken. Het goedkeuren door lokale wetshandhavers ging uiteraard niet zonder slag of stoot. Hij legt ons uit hoe hij dit toch voor elkaar kreeg.
Dit voorjaar werd Mitsz noodgedwongen opgenomen in het AMC ziekenhuis. Zijn lichaam en zijn kweekruimte moesten daarna flink herstellen. Deze ervaring leerde hem het belang van een goede moederplant.
Mitsz vertelt op levendige wijze hoe het is om met autisme te leven, hoe een simpele boodschap doen een enorme opgave kan zijn en hoe cannabis hem helpt.
Medicinaal thuiskweker Mitsz van der Kamp stelde zichzelf eerder voor op Mediwietsite. Deze week maken wij voor het eerst kennis met zijn kweek(-technieken).
Mediwiet-patiënt en thuiskweker Mitsz van der Kamp introduceert zichzelf.
